Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

Στάδιο ΓΣΕ (Aμμόχωστος)

Το Στάδιο ΓΣΕ (Γυμναστικός Σύλλογος Ευαγόρας) είναι ποδοσφαιρικό στάδιο, που βρίσκεται στην Αμμόχωστο της Κύπρου. Αποτελεί την πραγματική έδρα της Νέας Σαλαμίνας Αμμοχώστου και της Ανόρθωσης Αμμοχώστου. Το ΓΣΕ παραμένει εγκαταλελειμμένο και σε κακή κατάσταση από το 1974 όταν η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο καταλαμβάνοντας πέρα του 37.6% του νησιού, συμπεριλαμβανομένης της πόλης της Αμμόχωστου .


  • Η Ανόρθωση Αμμοχώστου (ή Ανόρθωσις Αμμοχώστου) είναι ένας κυπριακός αθλητικός σύλλογος, ο οποίος προέρχεται από την πόλη της Αμμοχώστου. Μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, τον Ιούλιο του 1974, ο σύλλογος μετακόμισε στην Λάρνακα (τμήμα ποδοσφαίρου), στη Λεμεσό (τμήμα πετοσφαίρισης ανδρών) και στη Λευκωσία (τμήμα πετοσφαίρισης γυναικών). Σήμερα διατηρεί τμήματα ποδοσφαίρου, πετοσφαίρισης, ποδοσφαίρου σάλας, σκακιού και επιτραπέζιας αντισφαίρισης, ενώ παλαιότερα λειτουργούσαν τμήματα χειροσφαίρισης, υδατοσφαίρισης και καλαθοσφαίρισης.
  • Η Νέα Σαλαμίνα Αμμοχώστου  είναι ένα κυπριακό αθλητικό σωματείο το οποίο προέρχεται από την πόλη της Αμμοχώστου. Σήμερα διατηρεί τμήματα ποδοσφαίρου και πετοσφαίρισης ανδρών και γυναικών, ενώ παλιότερα λειτουργούσε τμήμα στίβου, θαλάσσιων αθλημάτων και επιτραπέζιας αντισφαίρισης. Πήρε το όνομα του από την αρχαία κυπριακή πόλη Σαλαμίς ή Σαλαμίνα η οποία βρίσκεται δίπλα από τη σύγχρονη Αμμόχωστο.










Πηγές:
http://el.wikipedia.org/wiki/Στάδιο_ΓΣΕ
http://el.wikipedia.org/wiki/Ανόρθωση_Αμμοχώστου
http://el.wikipedia.org/wiki/Νέα_Σαλαμίνα_Αμμοχώστου

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Εκκλησία Παναγίας Κανακαριάς, Λυθράγκωμη

Η συστηματική σύληση της πλούσιας πολιτιστικής κληρονομιάς της χερσονήσου της Καρπασίας συνεχίστηκε και μετά τα γεγονότα του 1974. Τρανταχτό παράδειγμα των καταστροφών, η αφαίρεση και εξαγωγή των γνωστών εντοίχιων ψηφιδωτών από την εκκλησία της Παναγίας της Κανακαριάς στη Λυθράγκωμη.
Η εκκλησία ανήκει στον τύπο της βασιλικής με τρούλο. Ο τυφλός τρούλος (φουρνικό) βρίσκεται πάνω από το βήμα. Η αψίδα του ναού είναι το μόνο τμήμα που σώζεται από την ξυλόστεγη βασιλική του 5ου αι. Η παλαιότερη αυτή βασιλική καταστράφηκε τον 7ο αι. κατά τη διάρκεια των αραβικών επιδρομών. Ο ναός ξανακτίστηκε πρώτα ως ξυλόστεγος και έπειτα ως καμαροσκεπής. Σε μεταγενέστερο στάδιο προστέθηκε στο κτίσμα ασπιδόμορφος τρούλος πάνω από το ιερό βήμα και κατά το 12ο αι. προστέθηκε τρούλος στο κεντρικό κλίτος.
Η αψίδα της εκκλησίας, η οποία χρονολογείται στη Μέση Βυζαντινή περίοδο, ήταν διακοσμημένη με ψηφιδωτά που χρονολογούνται στον 6ο αι μ.Χ. και αποτελούν πολύ σημαντικά έργα τέχνης και από τα λιγοστά εναπομείναντα Πρωτοχριστιανικά ψηφιδωτά παγκοσμίως. Από εικονογραφική άποψη τα ψηφιδωτά στο ναό της Παναγίας της Κανακαριάς αποτελούν μοναδικά έργα τέχνης. Εικονίζεται η Θεοτόκος περιβαλλόμενη από φωτεινή δόξα, στοιχείο το οποίο συνήθως περιβάλλει τον Χρίστο στις σκηνές της Μεταμόρφωσης και της Ανάληψης.
Το 1979 η εκκλησία συλήθηκε και το Τμήμα Αρχαιοτήτων πληροφορήθηκε ότι τα ψηφιδωτά της εκκλησίας είχαν αφαιρεθεί. Η καταστροφή αυτή καταγγέλθηκε στην UNESCO, στο Συμβούλιο της Ευρώπης, στο Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (ICOM), στο Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Χώρων (ICOMOS) και στη Europa Nostra, αλλά και σε καθηγητές Βυζαντινής τέχνης παγκοσμίως.
Το 1983 επιστράφηκαν, μέσω Γερμανίας και με τη μεσολάβηση εμπόρου τέχνης στο Λονδίνο, τα κλεμμένα μετάλλια με τις μορφές των αποστόλων Λουκά και Βαρθολομαίου που αφαιρέθηκαν από την αψίδα της εκκλησίας.
Το 1988 εντοπίστηκαν τέσσερα τμήματα των ψηφιδωτών στην Ινδιανάπολη των Η.Π.Α, στην κατοχή της εμπόρου έργων τέχνης Peg Goldberg η οποία διατηρούσε γκαλερί. Η Peg Goldberg κατείχε παράνομα τα εξής τμήματα:

1. Το άνω τμήμα του στήθους του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.
2. Το άνω τμήμα της παράστασης της Θεοτόκου και του Χριστού.
3. Τα μετάλλια που εικονίζουν τους απόστολους Ματθαίο και Ιάκωβο.

Η Κυπριακή Κυβέρνηση μαζί με την Εκκλησία της Κύπρου, ξεκίνησαν αμέσως δικαστικό αγώνα εναντίον της κ. Goldberg. Το δικαστήριο της Ινδιανάπολης και το Εφετείο στο Σικάγο πήραν την απόφαση όπως τα τέσσερα ψηφιδωτά επιστραφούν στο νόμιμο ιδιοκτήτη τους, δηλαδή στην Εκκλησία της Κύπρου. Τα ψηφιδωτά επιστράφηκαν το 1991 και σήμερα εκτίθενται στο Βυζαντινό Μουσείο του Ιδρύματος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’ στη Λευκωσία.
Το Σεπτέμβριο του 1997 βρέθηκε και αποκτήθηκε το μετάλλιο με τη μορφή του αποστόλου Θαδδαίου και τον Οκτώβριο του ίδιου έτους βρέθηκε στην κατοχή του αρχαιοκάπηλου Aydin Dikmen από τη γερμανική αστυνομία το μετάλλιο με τη μορφή του αποστόλου Θωμά. Ένα μήνα μετά βρέθηκε και το δεξί χέρι του αρχαγγέλου Γαβριήλ και το αριστερό χέρι της Παναγίας.

Πηγή:
http://www.mcw.gov.cy/mcw/da/da.nsf/0/AC88DB54A8592DABC2257273003AC138?OpenDocument

Μοναστήρι του Απόστολου Ανδρέα

Το μοναστήρι του Αποστόλου Αντρέα στην Καρπασία είναι συνδεδεμένο με την ιστορία, την παράδοση, τη λαογραφία και τη λατρεία. Σύμφωνα με την παράδοση ο Άγιος ταξίδεψε μέχρι τις ανατολικές ακτές της Κύπρου με ένα καράβι.. Η παράδοση φέρει τον Απόστολο Ανδρέα να έχει περάσει από το μέρος εκείνο, τον 1ο αιώνα μ.Χ., όταν το καράβι με το οποίο ταξίδευε έμεινε αγκυροβολημένο για τρεις ημέρες σε παρακείμενο λιμανάκι λόγω νηνεμίας. Εκεί ο Απόστολος δημιούργησε μια πηγή στο βράχο από όπου άρχισε να αναβλύζει άφθονο νερό.Αυτό θεράπευσε και το τυφλό παιδί του καπετάνιου του καραβιού, ο οποίος, σύμφωνα με την παράδοση, έκτισε στην ίδια τοποθεσία ναό αφιερωμένο στον πρωτόκλητο μαθητή του Χριστού. Η ιστορία του μοναστηριού γίνεται ουσιαστικά γνωστή περίπου από το 1855 όταν ο παπά Ιωάννης Νικόλα Διάκου από το Ριζοκάρπασο άρχισε την οικοδόμηση του καινούργιου ναού, που εγκαινιάστηκε στις 15 Αυγούστου 1867 επί Αρχιεπισκόπου Σωφρονίου. Ο παπά Ιωάννης θεωρείται ο κτίτορας του σημερινού μοναστηριού.

πηγή:
 http://orthodox-world.pblogs.gr/2008/11/to-monasthri-toy-apostoloy-andrea-sth-kypro-enos-agioy-idiaitera.html



ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟ


ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ



Χαίρεται Αμμόχωστος, Σαλαμίς, Έγκωμη, Στύλλοι,

Σπαθαρικόν, Λευκόνοικο, Ακανθού, Ριζοκάρπασο,

Ταύρου, Αιγιαλούσα, Δαυλέ, Αχερίτου, Λυθράγκωμη, Γαστριά, Βουκολίδα,

λίγα μόνο σημεία της ανατολικής παρειάς σου,

χώρια οι δρόμοι και οι χαράδρες

για να αποφύγουμε τον ίδιο δρόμο

που μας πάει σε Μόρφου και Κερύνεια,

κι άλλα καρτερικά ελληνικά ονόματα…









ΧΩΜΑ ΠΟΥ ΠΕΡΠΑΤΗΣΑ



Περπατώ του δρόμου η άκρη είναι μακριά

θολωμένο δάκρυ, αίμα στάζει η καρδιά

μοναξιά είσαι απέραντη σαν λίμνη

έρημος χωρίς σκιά

μάνα εσύ έχεις την λύπη

τη σιωπή για συντροφιά

Τραγουδάω για μια πόλη

που `χω μέσα στην καρδιά

τραγουδάω για μια πόλη

κόρη στην ακρογιαλιά

Χώμα που περπάτησα

γη που νοσταλγώ

χώμα που μ’ ανάστησες

Αμμόχωστος





Πηγές:
http://www.famagusta-news.com/δημήτρης-μητροπάνος-για-την-αμμόχωστ/
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=9853



ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ


Η Αμμόχωστος είναι πόλη στην Κύπρο και βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα του νησιού. Η αρχαία Αμμόχωστος έφερε το όνομα Σαλαμίνα. Αργότερα μετονομάστηκε σε Αρσινόη και Κωνστάντια. Οι Ελληνοκύπριοι κάτοικοι της εκδιώχθηκαν το 1974 από τον τουρκικό στρατό. Αναφέρεται με το όνομα αυτό, που σημαίνει κυριολεκτικά την πόλη τη χωμένη στην άμμο. Και πράγματι, η Αμμόχωστος υπήρξε παγκόσμια γνωστό τουριστικό θέρετρο, μεταξύ του 1960 και 1974, λόγω της αμμώδους παραλίας της.


Η Αμμόχωστος βρίσκεται σε μια περιοχή πεδινή και εύφορη, με αρκετά αξιόλογη γεωργική παραγωγή.Το λιμάνι της πόλης είναι από τα καλύτερα φυσικά λιμάνια που διαθέτει η Κύπρος και το μοναδικό που είναι κλειστό. Έως το 1974 αποτελούσε το βασικό λιμάνι εξαγωγής γεωργικών προϊόντων.


ΙΣΤΟΡΙΑ

Η Αμμόχωστος είναι μια από τις πιο παλιές πόλεις της Κύπρου. Η πόλη πρωτοχτίστηκε κατά τον 3ο π.Χ. αιώνα από τους Πτολεμαίους, και είχε ονομαστεί Αρσινόη, προς τιμή της βασίλισσας Αρσινόης Β' Φιλαδέλφου, της διάσημης αυτής Ελληνίδας βασίλισσας της Αιγύπτου των Ελληνιστικών χρόνων. Στην ουσία όμως, η Αμμόχωστος υπήρξε η διάδοχος της πιο φημισμένης και πιο σημαντικής αρχαίας πόλης της Κύπρου, της Σαλαμίνας. Κατά την ελληνική μυθολογία, η Σαλαμίνα είχε ιδρυθεί μετά το τέλος του Τρωικού πολέμου από τον Τεύκρο, το γιο του Τελαμώνα και αδελφό του Αίαντα, από το ελληνικό νησί της Σαλαμίνας.


Βυζαντινή Αυτοκρατορία

Η πόλη γνώρισε μεγάλη ακμή πολύ αργότερα, στην εποχή του βυζαντινού αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Για να τιμήσει την πόλη, από την οποία καταγόταν η γυναίκα του Θεοδώρα, ο Ιουστινιανός την πλούτισε με πολλά κτίρια, ενώ οι κάτοικοι, για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους, την ονόμασαν Νέα Ιουστινιάνια. Το 647 μ.Χ., όταν καταστράφηκαν οι γειτονικές πόλεις από τις επιδρομές των Σαρακηνών, οι κάτοικοι των πόλεων αυτών μετοίκησαν στην Αμμόχωστο, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός της πόλης να αυξηθεί σημαντικά και να γνωρίσει η ίδια η πόλη νέα άνθηση.


Άραβες

Αργότερα, όταν τους Αγίους Τόπους τους κατέλαβαν οι Άραβες, ο χριστιανικός πληθυσμός κατέφυγε στην Αμμόχωστο, με αποτέλεσμα να μετατραπεί η πόλη σε σημαντικό χριστιανικό κέντρο, αλλά και σε ένα από τα πιο σημαντικά εμπορικά κέντρα στην ανατολική Μεσόγειο. Έτσι δεν άργησε να γίνει το κέντρο της προσοχής πολλών χριστιανικών λαών της δύσης.


Φραγκοκρατία

Μεγάλη ανάπτυξη και πρωτοφανή ακμή είχε γνωρίσει η Αμμόχωστος κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας και ιδίως κατά τον 13ο και 14ο αιώνα. Περιτοιχισμένη με ισχυρά τείχη, υπήρξε το σπουδαιότερο λιμάνι της Ανατολικής Μεσογείου και η ίδια μια από τις πιο πλούσιες πόλεις. Παροικίες πολλών εμπόρων, Βενετών, Γενουατών, Πιζάνων, Ναπολιτάνων, Καταλανών, Μασσαλών, Σύρων και άλλων, κατοικούσαν στην πόλη που είχε εξελιχθεί σε ιδιαίτερα σπουδαίο σταθμό διαμετακομιστικού εμπορίου μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Οι ποικίλες εμπορικές δραστηριότητες είχαν ως αποτέλεσμα να συρρέει στην Αμμόχωστο άφθονος πλούτος. Λαμπρά ανάκτορα και άλλα οικοδομήματα κοσμούσαν την πόλη, ανάμεσα στα οποία ξεχώριζε ο σωζόμενος και σήμερα γοτθικός καθεδρικός ναός του Αγίου Νικολάου. Στο ναό αυτό οι Φράγκοι βασιλιάδες της Κύπρου στέφονταν και ως βασιλιάδες Ιεροσολύμων.

Πρώτος κατέλαβε την πόλη ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, ενώ αμέσως μετά από αυτόν ο Γάλλος Λουζινιάν, που στην Αμμόχωστο στέφτηκε και βασιλιάς της Κύπρου και της Ιερουσαλήμ.

Ωστόσο η Αμμόχωστος καταλήφθηκε από τους Γενουάτες το 1373, που διέθεταν ισχυρό στόλο, και κρατήθηκε από αυτούς για ένα σχεδόν αιώνα, μετά την κατάληψή της, το 1489, από τους Ενετούς η πόλη οχυρώνεται και μετατρέπεται σε διοικητικό κέντρο και γενικό στρατηγείο για την Ανατολική Μεσόγειο. Στον γνωστό πύργο της πόλης η παράδοση τοποθετεί την εξέλιξη και το τέλος της τραγωδίας του Σαίξπηρ «Οθέλλος», αν και ο ίδιος ο μεγάλος συγγραφέας δεν αναφέρει την Αμμόχωστο αλλά ομιλεί απλώς για «ένα λιμάνι στην Κύπρο» Όμως ο Οθέλλος, ο ήρωας της ομώνυμης τραγωδίας του Σαίξπηρ, θεωρείται ότι είχε πηγή έμπνευσης τον Κριστόφορο Μόρο, Βενετό αξιωματούχο που είχε διατελέσει διοικητής της Αμμοχώστου και της Κύπρου κατά το 1505 - 1507.


Οθωμανική Αυτοκρατορία και Αγγλοκρατία

Η Αμμόχωστος αντιστάθηκε με ηρωισμό κατά τη διάρκεια της εισβολής των Οθωμανών Τούρκων, που κατέλαβαν την Κύπρο το 1570, αντέχοντας μια ιδιαίτερα σκληρή πολιορκία που κράτησε έντεκα μήνες, μέχρι τον Αύγουστο του 1571. Παρά το ότι οι επιθέσεις των Τούρκων ήταν λυσσώδεις, η πόλη τις είχε αποκρούσει όλες. Αναφέρεται ότι μπροστά στα τείχη της Αμμοχώστου οι Τούρκοι είχαν 80.000 νεκρούς. Ωστόσο, ύστερα από έντεκα μήνες, και όταν οι υπερασπιστές της σχεδόν πέθαιναν από την πείνα και είχαν εξαντλήσει πλήρως τα πολεμοφόδιά τους, πολεμώντας πλέον μόνο με πέτρες και ξύλα, η πόλη συνθηκολόγησε και αποφάσισε να παραδοθεί. Οι Τούρκοι δεν τήρησαν τελικά τη συμφωνία διέπραξαν άγρια σφαγή των κατοίκων και υπερασπιστών της πόλης και πλήρη λεηλασία της.

Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας η Αμμόχωστος βρισκόταν σε κατάσταση παρακμής, όπως άλλωστε και ολόκληρη η Κύπρος. Άρχισε και πάλι να αναπτύσσεται μετά την κατάληψη της Κύπρου από τους Άγγλους (1878). Μεταξύ άλλων, οι Άγγλοι βελτίωσαν και επέκτειναν το λιμάνι της πόλης και την ένωσαν σιδηροδρομικώς με την πρωτεύουσα Λευκωσία, ενώ εδώ είχε τα κεντρικά γραφεία του ο Κυπριακός Κυβερνητικός Σιδηρόδρομος.



Ανεξαρτησία

Ιδιαίτερα αναπτύχθηκε η Αμμόχωστος μετά την ανακήρυξη της Κύπρου σε ανεξάρτητο κράτος (1960), οπότε, η πόλη γίνεται μεγάλο εμπορικό κέντρο αλλά γίνεται διεθνώς γνωστή και ως σημαντικό τουριστικό θέρετρο. Ανάμεσα στους εκτεταμένους πορτοκαλεώνες που περιέβαλλαν την πόλη, και δίπλα στην αμμώδη παραλία της, είχαν ανεγερθεί σύγχρονα ξενοδοχεία και η Αμμόχωστος είχε πάρει μια έντονα κοσμοπολίτικη όψη.



ΜΝΗΜΕΙΑ

Το σωζόμενο και σήμερα φρούριο της Αμμοχώστου είναι γνωστότερο με την ονομασία "πύργος του Οθέλλου". Σώζονται επίσης σε καλή κατάσταση, τα ισχυρότατα μεσαιωνικά τείχη της πόλης, και εντός αυτών τα ερείπια και πολλών άλλων μνημείων, περιλαμβανομένων πολλών σημαντικών εκκλησιών. Υποστηρίχτηκε ότι η Αμμόχωστος είχε συνολικά 365 εκκλησίες και μοναστήρια, όσες και οι ημέρες του χρόνου.
Από τα αρχιτεκτονικά κτίρια που σώζονται μέχρι σήμερα θα πρέπει να αναφερθεί ο καθεδρικός γοτθικός ναός του Αγίου Νικολάου που από τον 16ο αιώνα και σήμερα έχει μετατραπεί σε τζαμί (Τέμενος Λαλά Μουσταφά Πασά). Υπάρχουν ακόμη και τα ερείπια από 300 και πάνω εκκλησίες.
Πολύ κοντά στην πόλη είναι το μοναστήρι του αποστόλου Βαρνάβα, ιδρυτή της Εκκλησίας της Κύπρου, στο χώρο όπου πιστεύεται ότι βρισκόταν και ο τάφος του. Στην ίδια περιοχή βρίσκεται ο εκτενής αρχαιολογικός χώρος της Έγκωμης, μεγάλης πόλης των προϊστορικών χρόνων. Πολύ κοντά βρίσκεται και άλλος εκτενής και σημαντικός αρχαιολογικός χώρος, εκείνος της αρχαίας πόλης της Σαλαμίνας.





Δείτε επίσης:
Δήμος Αμμοχώστου

Πηγές:
http://el.wikipedia.org/wiki/Αμμόχωστος
http://www.famagusta.org.cy/default.asp?id=264